Het moet anders, maar waar te beginnen?

Een hele gewone Nederlandse, dat ben ik. Ik ben geboren in Rotterdam, zonder bijzondere talenten, een hoog IQ of een bijzonder mooi uiterlijk. Ik doorliep met middelmatige resultaten het voortgezet onderwijs en ging daarna aan het werk. Ik was eigenlijk nooit ergens heel erg goed in en wist ook lange tijd niet wat ik precies wilde, dus ik rolde van de ene job in de andere. Ik trouwde met mijn jeugdliefde, werkte aan het huisje, het boompje en het beestje en werd vervolgens moeder van twee dochters. Daarna ging ik echter ook weer scheiden. Bijzondere hobby's? Nee, sporten deed ik vooral voor mijn gezondheid. En verder hield ik naast mijn werk en gezin niet zoveel tijd over voor speciale liefhebberijen. 'Niet lullen, maar poetsen', werd in Rotterdam met de paplepel ingegeven. En in Rotterdam gaat men er prat op geen 'kapsones' te hebben. Ik zou dus ook niet durven. Het perfecte huis, die mooie auto,  die foutloze kinderen en die verre vakanties, die maakten je succes vanzelf wel duidelijk. Alle oorlogen, hongersnoden en natuurrampen kwamen voorbij in het nieuws, maar waren 'ver van het bed'.  En contact met de natuur was er tijdens een bezoekje aan een park of de dierentuin.   

Ik ben verpleegkundige geworden  en ben me gaan bezighouden met allemaal andere hele gewone Nederlanders. En over het algemeen hebben we het best goed in ons kleine kikkerlandje Misschien wel een beetje te goed. Sinds 1900 is de bevolking van Nederland gegroeid van 5,1 naar ruim 17,2 miljoen inwoners. Bijna de helft van de volwassen Nederlanders kampt met overgewicht. Met zijn allen gooien we gemiddeld 34 kilo eten per persoon weg per jaar. Gevolg van onze toenemende welvaart is bijvoorbeeld dat dieren steeds meer gezien worden als productiemiddel en ze een veel te kort en dieronwaardig bestaan hebben. Door alle akkerbouw en het gebruik van mest en middelen vervuilt de grond en vindt er uitputting plaats. Het klimaat is aan het veranderen en de winning van aardgas doet Noord Nederland beven. Gelukkig ontstaan er ook mooie initiatieven en zetten mensen zich op allerlei manieren in om problemen op te lossen en vernieuwingen te introduceren. Maar al lange tijd brandt er ook een waakvlammetje in mij, dat wacht op ontbranding en dat plaagt: ""kom op, je moet zelf ook iets doen voor een betere wereld! Je moet uit dat leven waar je bent ingerold en kijken of het ook nog anders kan!". De komst van Corona heeft Peter en mij dat laatste duwtje gegeven om het over een andere boeg te gaan gooien. We zijn in december 2020 vertrokken naar Värmland in Zweden om op zoek te gaan naar meer gezondheid, meer natuur, meer plezier en meer balans. We schrijven over onze zoektocht op deze site. Leuk dat jij nu aan het rondkijken bent. Dank voor je bezoek!

Ina