Zingend ijs

En toen ging het vriezen. Weken achter elkaar. In Nederland is het in de winter ook niet ongewoon dat de sloten en plassen dichtvriezen (en de Elfsteden koorts zich meester van ons maakt ;-)). De laatste jaren is het echter niet meer zo vaak voorgekomen dat we echt konden schaatsen. Maar het enorme meer in onze achtertuin bekijkend, verwachtten we dat dat nog wel even zou duren voordat het dicht zou liggen.  Maar met de temperaturen hier was het toch al heel gauw gepiept. 

En op heel veel Zweedse meren ligt er soms tot wel zes maanden per jaar ijs. Schaatsen wordt hier dus veel gedaan. Doen we dat in Nederland met de handjes op de rug, in Zweden worden lange prikstokken gebruikt om die kilometers lange meren te bedwingen. En naast schaatsen wordt er veel gebruik gemaakt van de slee. Ligt er sneeuw op het ijs, dan kun je er langlaufen. En soms vinden er zelfs wedstrijden plaats met auto's of motoren op het ijs. Tenslotte is ijsvissen op de meren populair.  Hoe dat voelt op zo'n meer? Koud aan je neus, warm rond je hart, zoiets.  Een geweldig ervaring

Maar het meest bijzonder vonden we toch wel de geluiden die het ijs maakt. Peter heeft geprobeerd in onderstaand filmpje deze op te nemen. Ook op Youtube zijn meerdere video's van dit zingende ijs terug te vinden.  Filmpjes geven echter niet helemaal weer hoe indrukwekkend en ook een beetje spookachtig deze geluiden overkomen als je op of naast het ijs staat.  Luchtbellen, zich onder het ijs verplaatsend water, scheuren die door druk ontstaan en wellicht ook de vissen onder het ijs, zorgen ervoor dat het ijs lijkt te leven. En dat hadden we in Nederland, zelfs op bevroren Rottemeren of Reeuwijkse plassen, nog nooit meegemaakt.